‘Hola, ik ga even voor’ hoor ik achter me en er schuift een Spaans mannetje langs me met een paar boodschappen in zijn armen. Ik kijk hem aan, hij gaat langs nog vier mensen en hij staat vooraan in de rij. Ik verbaas me erover. Blijkbaar ben ik de enige die het vreemd vind dat iemand voordringt, want de mensen voor me verblikken of verblozen niet. Wat een verschil om boodschappen te doen in Spanje. Hier is het dus volkomen normaal om ongegeneerd voor te dringen. Je zégt gewoon dat je gaat voordringen, je loopt iedereen voorbij en niemand protesteert. In Nederland gaat dat wel even anders. Je kondigt sowieso niet aan dat je gaat voordringen, je doet het en als iemand het ziet dan ga je de protesten horen, luid en duidelijk: ‘Hé wij staan hier ook al 10 minuten te wachten hoor!’, ‘Heb je haast of zo’, ‘Gewoon net als iedereen achteraan aansluiten’ en meteen is er dan een spanning om te snijden en wordt je als voordringer uitgekotst. Ze laten je weten dat ze voordringen niet pikken! Zo gaat dat in Nederland. Heel anders dan hier in Spanje. Overigens kan je hier bij de Carrefour pas naar de kassa als er een nummer op het scherm verschijnt en een stem zegt: ‘Caja numéro tres por favor’. Een fijn systeem waardoor je altijd de enige bent bij de kassa. Geen boodschappen van de ander die al op de band worden gelegd terwijl je nog bezig bent. Geen mensen die je duwen en aanraken of karretjes die tegen je enkels rijden. Geen mensen die nog even snel van rij wisselen omdat ze denken dat de andere rij sneller gaat. Hier geen ergernis dat de boodschappen van de ander al aankomen terwijl je nog aan het inpakken bent. In Spanje is boodschappen doen veel relaxter, soms te relaxt hoor want even hiervoor sta ik bij de slager, ik pak een nummertje en ik zie dat er maar één mevrouw voor me is. Ze bestelt het een na het ander, twee hele kippen, varkenspoten, runderlappen en alles wordt ook ter plekke pas ontveld, gesneden en in stukken gehakt en ik sta maar te wachten en te wachten en ze blijft maar bestellen. Tot overmaat van ramp gaat ze ook nog even lekker babbelen met de slager over de kinderen en ik sta daar maar. Ik verzin voor mezelf hoe zich dit in Nederland zou afspelen. Daar krijgt zo’n vrouw te horen: ‘Hé kan ik even voor?’. ‘Ik heb maar twee ons ham nodig!’ Daarna volgt er een diepe zucht om te laten weten dat het wel erg lang duurt. Maar in de Spaanse supermarkt werkt het anders! Hier leer je op je tong te bijten, geen opgewonden standje te zijn en je niet te ergeren aan een voordringer bij de kassa. Hier leer je geduld te hebben, minder gestresst te zijn en je leert iets aardiger te zijn voor de medemens en ik kan je zeggen: dat bevalt heel goed.
Jut van Jul 
Tranquillo ,tranquillo…..no passa nada….in espagña todo el mundo hace lo que le da la gana……..na 35 jaar spanje leer je het wel……of ze sturen je terug….zeggenze.