Ik sta in de Privé

‘We hebben de Privé en het is een keurig stukje’ schrijft mijn vader en bijna tegelijkertijd ontvang ik van mijn schoonzus een appje ‘Leuk, zonnig en gezellig artikel!. ‘Ik heb zelf nog niets gezien!’ app ik snel terug. Nog geen twee minuten later ontvang ik de pagina’s. Ik wandel net met Pep de berg op, maar ik kan niet wachten, ik moet de kopregel zien! ‘Even wachten Pep!’. Ik rommel in mijn zakken op zoek naar mijn brilletje en lees: Harry Vermeegen onthult zijn grootste geheim ‘Ik ben gescheiden én getrouwd!’. Gelukkig een prima kop! Hadden ze bij de Privé ook zomaar wat sappigers van kunnen maken. De rest van de tekst ken ik al, die heb ik vooraf mogen lezen. Eigenlijk vind ik het best leuk om ons eigen verhaal en foto’s terug te zien! Als ik de mensen om me heen moet geloven zullen niet heel veel het artikel lezen. ‘Alleen maar roddel en achterklap en als ik er weleens doorheen blader dan is dat bij de kapper!’ is de reactie. Ik stuur het artikel nog naar een paar vriendinnen en de reacties zijn echt heel leuk. Dan ga ik weer over tot de orde van de dag. Ik heb Harry beloofd vandaag zelf Sushi te maken, poging twee! Ik lees op internet hoe een Japanse chef de Sushirijst kookt en doe het exact na, stopwatch bij de hand, maar de rijst is toch te klef. Als ik de nigiris in de juiste vorm ‘kneed’ plakt de rijst aan mijn vingers. Dan begin ik aan de rolls, eerst het zeewier velletje, wat van de plakrijst erop, omdraaien, het ‘beleg’ erop en rollen maar met het matje, wat een gevecht! Aan alle kanten komt de komkommer, avocado en zalm eruit, de rijst is te dik, wat een bende! Maar toch lukt het me om iets dat op Sushi lijkt te fabriceren en eerlijk is eerlijk de smaak was best goed! Mijn man maakte nog een kleine Japanse buiging als dankjewel! Tot morgen.