Ja, eindelijk mijn frituurpan!

Kom ik terug met Pep van een korte wandeling, zie ik daar ineens een doos staan op het muurtje in de tuin. Nee, het zal toch niet waar zijn. Als ik dichterbij kom merk ik dat mijn hart tekeer gaat. Ja, het is wel waar, daar is ie dan, mijn langverwachte frituurpan! (pan 4 voor de liefhebbers). Haha, het klopte dus toch dat deze pan onderweg was en binnen 24 uur geleverd zou worden. Dankjewel PC Componentes, jullie zijn officieel de winnaar! Ik weet niet hoe snel ik de pan uit de doos moet halen. Daar staat ie voor me, glinsterend en al. Ik kan me nog net inhouden, het liefst knuffel ik de pan. Snel spoel ik de binnenpan en het mandje af en zet de frituurpan prominent op mijn aanrecht. Voordat ik er erg in heb zit ik al aardappelen te schillen en ben ik met de hand, heel zorgvuldig, de frieten aan het snijden, want ja ik heb al weken zo’n enorme trek in zelfgemaakte Vlaamse frieten! Gelukkig weet ik het hele recept van mijn Belgische vriendin inmiddels uit mijn hoofd: aardappelen schillen en snijden in reepjes van 1 cm., de frieten goed afspoelen onder koud water, droog deppen en in kleine porties voorbakken op 160 graden in zonnebloemolie, 5 a 6 minuten, uit laten lekken en goed verspreid op een bakblik laten afkoelen, ze hebben namelijk de ruimte nodig, na een half uurtje gaan ze de koelkast in. Tegen etenstijd, als de olie op temperatuur is, 180 graden, komen de voorgebakken frieten weer te voorschijn en gaan ze, weer in kleine porties, de hete olie in, niet te lang, er bij blijven, ze gaan drijven, zien er goudbruin uit, beetje knapperig en dan…..omhoog dat mandje, goed uit laten lekken, zeezout erover, even schudden en klaar. En dan, dan proef je de allerlekkerste Vlaamse friet ever! En weer ben ik gelukkig met iets heel kleins. Tot morgen.