Goh, wat een heerlijke week heb ik achter de rug zeg. Dat het wat minder begon met nog een extra weekje fase 0, was wel even een teleurstelling maar ‘kom op, schouders eronder en verder’ dacht ik alleen maar. Het eerste geluksmoment was dinsdag. Ik had een afspraak bij de pedicure en die mocht gewoon doorgaan, en dat was me fijn! Bizar toch dat je zo kan genieten als je eelt wordt verwijderd en je nagels worden geknipt en gevijld. Het maakte me zelfs niet uit dat ze per ongeluk in mijn velletje knipte. Na zoveel weken een uurtje face-to-face kletsen met iemand was al gewoon fijn en dan ook nog thuiskomen met twee blije voetjes met mooie blauw gelakte nagels, nou wat wil een mens nog meer. Het tweede bijzonder moment was woensdagmiddag toen ik met Pep wandelde in de Campo. Je gelooft het haast niet, maar doordat er ineens zo weinig mensen zijn gaat de natuur zijn gang en ineens stond ik oog in oog met een prachtig klein vosje. We keken elkaar een paar seconden verschrikt aan, maar toen Pep haar ook zag vloog ze erachter aan. Weg vosje. Waarschijnlijk zal ik haar niet snel weer zien. En dan gisteren. Gisteren was misschien wel de belangrijkste dag. Ik ben naar de kapper geweest! Wat een metamorfose! Het is toch niet te geloven wat een beetje verf en een goeie kapster met je kan doen. Je voelt je gewoon een ander mens, als herboren. Ik heb een foto gemaakt van ons. Kijk dan hoe zij zich heeft uitgedost, mondkapje, haarnetje, plastic scherm, handschoenen… Ooit laat ik die aan mijn kleinkinderen zien, ben benieuwd wat zij dan zullen zeggen!
p.s. Ik vergeet bijna te vertellen dat frituurpan 3 van de Conforama is bezorgd. Nooit meer verwacht, toch gekomen!
Jut van Jul 