Vanochtend werd ik wakker en het regende! Voelde een blijdschap opkomen, niet normaal. Even kijken wat de regenradar zegt: tot ongeveer kwart over tien blijft het spetteren. Wat een verademing na al die maanden zon, elke dag veel zon, en warm, erg warm, 32, 33 graden en ver daar boven. Ik ga meteen de deur uit met Pep. Even kijkt ze me bedenkelijk aan, maar stoer als ze is, besluit ze toch mee te gaan. We wandelen in de regen, gewoon de lange ronde, zonder paraplu, in m’n zonnejurkje want dat kan makkelijk, de temperatuur is nog steeds 26 graden en ik laat ons kletsnat regenen. Ik koel lekker af! Pep koelt lekker af. We genieten!
Terwijl we daar lopen, als twee verzopen katten, zie ik die arme cactus. Helemaal dor, geen vocht meer in haar lijfje, een enorme dorst, en toch heeft ze met alles wat ze in zich heeft nog een paar ‘vijgen’ gekregen. Wat een doorzetter! Maar niet alleen deze cactus, nee alles om me heen is dor, droog, bruin, de grond is gespleten, de natuur heeft het zwaar, al maanden is hier geen enkele druppel gevallen. Maar vandaag regent het! Voor het eerst sinds vier maanden regent het. Niet hard, maar het regent en daarom ben ik blij, heel blij en er gaat de komende dagen meer vallen. Kom maar op met dat water. De cactus heeft dorst!
Jut van Jul 